Wednesday, September 1, 2010

Ανοιχτή επιστολή στον Τσόκλη



Τον άνθρωπο αυτόν, δεν τον ξέρω, αλλα τώρα τον έμαθα.
Μου έκανε εντύπωση το ψάρι που σπαρταρούσε στο βάθος και το βρήκα πολύ ταιριαστό.
Και τώρα μια επιστολή στον κο Τσόκλη.

Προς "παρεξηγημένο καλλιτέχνη" ενταύθα.
Μιλάτε ως άντρας που καβλώνει.
Καταλαβαίνω το μαρτύριο σας να σας σηκώνεται- ή να μην σας σηκώνεται- στην θέα ενός ντεκολτέ όπου φαίνεται η στρογγυλάδα και η χλωμάδα ενός στητου μαλακού στήθους, σας νιωθω και είμαι μαζί σας όταν βλέπετε ένα φρεσκο πρόσωπο με φιλήδονα χειλη και κάτασπρα δόντια να σας χαμογελά αθώα, να σας καλέι να γευτείτε την δροσιά της γλώσσας αυτής στο στόμα σας, να καταπιείτε το νέκταρ των χυμών της...
Σας νιώθω.
Είχα πολλούς γερο λιγούρηδες να με κυνηγάνε, από πολύ μικρή ηλικία. Αντρες που τους κυβερνούσε το πουλάκι τους, οι αισθήσεις τους, άντρες που θώλωναν.
Ομως σας διαφευγει μια μικρή λεπτομέρεια, μέσα στο wishful thinking σας να καταρριφθεί η ελεύθερη βούληση της γυναίκας και να υποταχτεί στον "ερωτα" του αντρός που ακόμα "ζει" έστω και επιβαλλόμενος.
Ο βιαστής δεν θέλει να αγκαλίασει να φιλήσει, να κάνει έρωτα, αλλα να ταπεινώσει, να χτυπήσει και να ασκήσει τρόμο και βία.
Ο βιασμός δεν ειναι ερωτική πράξη, ειναι τρομοκρατική πράξη.
Ο βιασμός όπως τον φαντάζεστε εχει χρώμα φαντασίωσης.
Οπως οι πινακες σας, μπερδέψατε τα μπούτια σας.
Ο βιασμός εχει αυτήν την εικόνα.



Και αυτήν









Δεν ξέρω το πόσο ερωτικές τις βρίσκετε, και το πώς εκφραζουν αυτές "ζωή" καλύτερα από τον ανέραστο παππού που περιγραφετε, όμως εγω ως γυναίκα, προτιμώ τον ανέραστο πλέον παππού, που έκανε παιδιά, έζησε, ηρέμησε και δεν ταυτίσε όλη του την υπαρξη την ζωή του και το ποιος είναι σε ένα τοσο μικρό και απρόβλεπτο περιτύλιγμα.


Ισως βεβαια να φταίει και το βρακάκι μου που μου κόβει την κυκλοφορία και την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο, αλλα η σεξουαλικότητα μιας γυναίκας δεν θα πρέπει να εκφράζεται, να μην καταπιέζεται και να γιορταζεται με την ίδια θέρμη που υποστηρίζετε αυτή του άντρα;



Μα τι λεω, εδώ ειμαστε υπεύθυνες για τις στήσεις του άντρα με το ντύσιμό μας, πού να ανοίξουμε και το στόμα μας.
Θα διώχνουμε τα τσιμπούκια σαν τις μύγες τον Αυγουστο.





Οι δηλώσεις σας μάλλον εκφραζουν ευσεβείς πόθους και δεν τις σκεφτήκατε με την πραγματική τους υπόσταση. Δεν μιλάμε για την νιοτη μας που φεύγει, για τον πόθο και το πάθος ενός ζευγαριού αλλα για σκίσιμο σάρκας, πόνο, ταπείνωση και εξαθλίωση.
Σαν να με εμπνέατε να σας βάλω να φάτε κακά σκύλου από το πεζοδρόμιο.
Μπορεί να το θέλω πολύ, μπορεί και να σας αξίζει, αλλα ευτυχώς που δεν έχω την δύναμη να σας το επιβάλλω, σωστά;




Αναρχία ειναι η απόταξη κάθε δυνάστη.Εσείς υμνείτε και ζηλέυετε τον δυνάστη.
Αυτό που κάνετε ειναι η παραδοχή και η υποκριτική αξιολογηση μιας σκληρής συμπεριφοράς ως ρομαντική, ερωτική και original.
Δεν ειστε ούτε original.
Γινεται ένας βιασμός στον κόσμο ανά 13 λεπτά.
Γινονται βιασμοί σε περίοδο πολέμου, ειναι όπλο.
Γινοντια βιασμοί στα σπίτια, από σύζυγο σε σύζυγο, μερικές φορες από αδερφια σε αδέρφια ή και γονείς προς παιδιά.
Λέτε ο "ερωτισμός" τους να ειναι πιο σημαντικός απ'ολα αυτά που κλέβουν από τον άλλον, ή η μπέμπα να φορούσε την σαλιάρα πολύ ψηλά και προκλητικά;

Να σοβαρευτούμε λίγο, ναι;

No comments:

Post a Comment