Η νεα γενιά αντιμετωπίζει ζόρια. Οσοι φυσικά βγαίνουν έξω να τα αντιμετωπίσουν. 'Εχω παρατηρήσει μια τάση σε μερικούς 23-28 να κάθονται στο σπίτι, κρυμμένοι πίσω από ένα χόμπυ ή έναν υπολογιστή, να παρατείνουν μια εφηβεία που έχει τελειώσει, και να χαραμίζουν τα νιάτα τους στην κυριολεξία.
Αντι να βγούνε, να εκτεθούν, να ζήσουν, να ερωτευτούν, να μάθουν, να κοπιάσουν, και να μεγαλώσουν, ουσιαστικά, παραμένουν σε "εμβρυακό" στάδιο, σφιχτα τυλιγμένοι γύρω από την κουβερτούλα ασφαλείας που ειναι το πατρικό σπίτι, με την δικαιολογία οτι δεν υπάρχουν δουλειές, οι γυναίκες θέλουν καποιον με λεφτά, ή οτι σπουδάζουν, χωρίς όμως να πατάνε το πόδι τους στο πανεπιστήμιο.
Τι θα γίνει οταν ο 30χρονος πια μπουνταλάς θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί-όπως συνηθίζεται- την δυναμική και ανεξάρτητη κοπέλα που δουλεύει από τα 18 της;
Εκείνη έχει μάθει να φροντίζε κάποιον, εκείνος θέλει να τον φροντίζουν, λογικό να λειτουργήσει. Στις αρχές.
Στην πορεία η απειρία και η ανωριμώτητα του μπουνταλά γίνεται εμφανής, όλο και πιο πολύ, δημιουργώντας τριβές και προστριβές.
Εκείνος νιώθει οτι εκείνη τον κρίνει, νιώθει ανίκανος, ζηλεύει, ανταγωνίζεται σαν παιδί στις διαμάχες και νιώθει χαμένος. Αν ειναι και ωραίος, θα βρει καποια από δίπλα για να ξανανιώσει όμορφα, υποβιβάζοντας την συντροφό του στον ρόλο της μάνας του και κηδεμόνας του. Αυτή που τον φροντίζει και αυτή που τον καβλώνει δεν ειναι το ίδιο άτομο.
Εκείνη βλέποντας οτι εχει ένα παιδί στα χέρια της, θα κοιτάξει αλλού ή θα κοιτάξει μόνο το παιδί της... ας μην συνεχίσω γιατί πήρα ένα υποθετικό σενάριο και το έκανα τσίχλα.
Το σημαντικό δεν ειναι τι κάνουμε στους άλλους οταν κρυβόμαστε πίσω από την προστατευτική φούστα της μαμάς, αλλα τι κάνουμε στον εαυτό μας.
Στερούμαστε της ευκαιρίας να νιώσουμε νεοι, ανεξάρτητοι, οτι το μέλλον μας ανήκει.
Πάμε από παιδί, έφηβος στο μεσήλικος. Και εκεί φυσικά επαναστατούμε και όποιον παρει ο χάρος.
Εχουμε μπλέξει τα μπουτια μας.
Φυσικό ειναι να φοβάται η να βαριέται ή να βολέυεται καποιος στις δίπλες της μήτρας της μαμάς του. Ομως η ποιότητα ενός ανθρώπου και η αξία του μετριέται ακριβώς με το πόσο κουραγιο μαζευει για να καταπολεμήσει ό,τι τον παραλύει.
Εγώ δεν θα ήθελα εναν μαλθακό μπουνταλά για σύντροφο ζωής.
Δεν θα ένιωθα ασφάλεια σωματική και συναισθηματική αλλα και οικονομική.
Δεν θέλω να ταίζω, να τον πλένω και να δείξω έτσι οτι τον νοιάζομαι. Θέλω να κάτσω πλάι του και να παλέψουμε να κάνουμε καποιο όνειρό μας αληθινό, μαζί.
Και αν δεν υπάρχει αυτός ο άντρας, so be it.
Απορώ με τις γυναίκες που λένε οτι "έτσι ειναι οι άντρες".
Η ακόμα χειρότερα με κοιτάνε σαν μια εγωίστρια φεμινίστρια όταν λέω οτι αρνούμαι να το παιξω μαμά.
Δεν βλέπουν τι κάνουν; Στον εαυτό τους κυρίως;
Ισως να έχουν δίκιο όσοι μου λένε οτι δεν κάνω εγώ για Ελλάδα.
Ομως, ούτε οι Ελληνες κάνουν πια για Ελλάδα, έτσι όπως κατάντησαν την ηθική τους, το σκεπτικό τους και τον τρόπο ζωής τους.
Μήπως είναι ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια καινα μαζέψουμε τα σκατα που χέσαμε αμέριμνοι λίγο παντού;
Μήπως ειναι ώρα να φροντίσουμε, εμείς, και όχι καποιος άλλος, την ζωή μας;
Γιατί όσο τρομακτική και δύσκολη και να μπορεί να γίνει, ειναι δική μας, και δεν θα έχουμε άλλη.
Sunday, September 19, 2010
Wednesday, September 1, 2010
Ανοιχτή επιστολή στον Τσόκλη
Τον άνθρωπο αυτόν, δεν τον ξέρω, αλλα τώρα τον έμαθα.
Μου έκανε εντύπωση το ψάρι που σπαρταρούσε στο βάθος και το βρήκα πολύ ταιριαστό.
Και τώρα μια επιστολή στον κο Τσόκλη.
Προς "παρεξηγημένο καλλιτέχνη" ενταύθα.
Μιλάτε ως άντρας που καβλώνει.
Καταλαβαίνω το μαρτύριο σας να σας σηκώνεται- ή να μην σας σηκώνεται- στην θέα ενός ντεκολτέ όπου φαίνεται η στρογγυλάδα και η χλωμάδα ενός στητου μαλακού στήθους, σας νιωθω και είμαι μαζί σας όταν βλέπετε ένα φρεσκο πρόσωπο με φιλήδονα χειλη και κάτασπρα δόντια να σας χαμογελά αθώα, να σας καλέι να γευτείτε την δροσιά της γλώσσας αυτής στο στόμα σας, να καταπιείτε το νέκταρ των χυμών της...
Σας νιώθω.
Είχα πολλούς γερο λιγούρηδες να με κυνηγάνε, από πολύ μικρή ηλικία. Αντρες που τους κυβερνούσε το πουλάκι τους, οι αισθήσεις τους, άντρες που θώλωναν.
Ομως σας διαφευγει μια μικρή λεπτομέρεια, μέσα στο wishful thinking σας να καταρριφθεί η ελεύθερη βούληση της γυναίκας και να υποταχτεί στον "ερωτα" του αντρός που ακόμα "ζει" έστω και επιβαλλόμενος.
Ο βιαστής δεν θέλει να αγκαλίασει να φιλήσει, να κάνει έρωτα, αλλα να ταπεινώσει, να χτυπήσει και να ασκήσει τρόμο και βία.
Ο βιασμός δεν ειναι ερωτική πράξη, ειναι τρομοκρατική πράξη.
Ο βιασμός όπως τον φαντάζεστε εχει χρώμα φαντασίωσης.
Οπως οι πινακες σας, μπερδέψατε τα μπούτια σας.
Ο βιασμός εχει αυτήν την εικόνα.
Και αυτήν
Δεν ξέρω το πόσο ερωτικές τις βρίσκετε, και το πώς εκφραζουν αυτές "ζωή" καλύτερα από τον ανέραστο παππού που περιγραφετε, όμως εγω ως γυναίκα, προτιμώ τον ανέραστο πλέον παππού, που έκανε παιδιά, έζησε, ηρέμησε και δεν ταυτίσε όλη του την υπαρξη την ζωή του και το ποιος είναι σε ένα τοσο μικρό και απρόβλεπτο περιτύλιγμα.
Ισως βεβαια να φταίει και το βρακάκι μου που μου κόβει την κυκλοφορία και την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο, αλλα η σεξουαλικότητα μιας γυναίκας δεν θα πρέπει να εκφράζεται, να μην καταπιέζεται και να γιορταζεται με την ίδια θέρμη που υποστηρίζετε αυτή του άντρα;
Μα τι λεω, εδώ ειμαστε υπεύθυνες για τις στήσεις του άντρα με το ντύσιμό μας, πού να ανοίξουμε και το στόμα μας.
Θα διώχνουμε τα τσιμπούκια σαν τις μύγες τον Αυγουστο.
Οι δηλώσεις σας μάλλον εκφραζουν ευσεβείς πόθους και δεν τις σκεφτήκατε με την πραγματική τους υπόσταση. Δεν μιλάμε για την νιοτη μας που φεύγει, για τον πόθο και το πάθος ενός ζευγαριού αλλα για σκίσιμο σάρκας, πόνο, ταπείνωση και εξαθλίωση.
Σαν να με εμπνέατε να σας βάλω να φάτε κακά σκύλου από το πεζοδρόμιο.
Μπορεί να το θέλω πολύ, μπορεί και να σας αξίζει, αλλα ευτυχώς που δεν έχω την δύναμη να σας το επιβάλλω, σωστά;
Αναρχία ειναι η απόταξη κάθε δυνάστη.Εσείς υμνείτε και ζηλέυετε τον δυνάστη.
Αυτό που κάνετε ειναι η παραδοχή και η υποκριτική αξιολογηση μιας σκληρής συμπεριφοράς ως ρομαντική, ερωτική και original.
Δεν ειστε ούτε original.
Γινεται ένας βιασμός στον κόσμο ανά 13 λεπτά.
Γινονται βιασμοί σε περίοδο πολέμου, ειναι όπλο.
Γινοντια βιασμοί στα σπίτια, από σύζυγο σε σύζυγο, μερικές φορες από αδερφια σε αδέρφια ή και γονείς προς παιδιά.
Λέτε ο "ερωτισμός" τους να ειναι πιο σημαντικός απ'ολα αυτά που κλέβουν από τον άλλον, ή η μπέμπα να φορούσε την σαλιάρα πολύ ψηλά και προκλητικά;
Να σοβαρευτούμε λίγο, ναι;
Tuesday, August 31, 2010
MKO
Οπως Μας Κοροιδεύουν Ολους.
Πήρα στικάκι για το ίντερνετ. 5 Γκίγκα. 35 ευρώ.
Καμία άλλη κρυφή χρεώση;
Καμία.
Και μετά, σουρχεται μια έξτρα χρέωση του επόμενου μηνός. Το οποιο δεν σου εξηγούν το γιατί πολύ καθαρά. Αλλα εχει σημασία και το πότε αγόρασες το στικάκι. Εγώ ας πούμε που το πήρα 5 του μηνός, και επειδή λήγει στις 20 ο λογαριασμός μου, μου έβαλαν δικαιωμα μόνο 2,5 γκίγκα.
Αρα εγώ που μέτραγα ως το 5, ουσιαστικά, "εφαγα" 2,5 γκίγκα από τον επόμενο μήνα. Αλλα έλα που στις 17 του μήνα, τελείωσαν τα 5 γκίγκα (μόνο που δεν φαινόταν πουθενά αυτό στην "χρήση") και μέχρι τις 19 του μήνα (2 μέρες) π΄ρολαβα να κάνω κατανάλωση 17 ευρώ.
Συν φπα, να το το 77ευρώ στον λογαριασμό που νόμιζες οτι θα σου έρθει 35.
Και οκ, λες, "δεν γαμιέται" και κοιτάς να πάρεις τον έλεγχο.
Και υπολογίζεις.
Οτι από σήμερα και ως τις 20 Σεπτέμβρη πρέπει να καταναλώσεις μόνο 2 γκίγκα. Οκ με οικονομία θα το καταφέρεις.
Πού ειναι το ρημάδι το κουμπί να τα μηδενίσεις όλα;
"Α δε γίνεται, πρέπει να σημειώνετε τι έχετε, και να υπολογίζετε...Γιατί δεν παίρνετε το απεριοριστο;"
Οπου απεριόριστο= 50 γκίγκα.(νομίζω)
και 55 ευρώ.
Ρε μας δουλεύετε;
(συνεχίζεται)
Πήρα στικάκι για το ίντερνετ. 5 Γκίγκα. 35 ευρώ.
Καμία άλλη κρυφή χρεώση;
Καμία.
Και μετά, σουρχεται μια έξτρα χρέωση του επόμενου μηνός. Το οποιο δεν σου εξηγούν το γιατί πολύ καθαρά. Αλλα εχει σημασία και το πότε αγόρασες το στικάκι. Εγώ ας πούμε που το πήρα 5 του μηνός, και επειδή λήγει στις 20 ο λογαριασμός μου, μου έβαλαν δικαιωμα μόνο 2,5 γκίγκα.
Αρα εγώ που μέτραγα ως το 5, ουσιαστικά, "εφαγα" 2,5 γκίγκα από τον επόμενο μήνα. Αλλα έλα που στις 17 του μήνα, τελείωσαν τα 5 γκίγκα (μόνο που δεν φαινόταν πουθενά αυτό στην "χρήση") και μέχρι τις 19 του μήνα (2 μέρες) π΄ρολαβα να κάνω κατανάλωση 17 ευρώ.
Συν φπα, να το το 77ευρώ στον λογαριασμό που νόμιζες οτι θα σου έρθει 35.
Και οκ, λες, "δεν γαμιέται" και κοιτάς να πάρεις τον έλεγχο.
Και υπολογίζεις.
Οτι από σήμερα και ως τις 20 Σεπτέμβρη πρέπει να καταναλώσεις μόνο 2 γκίγκα. Οκ με οικονομία θα το καταφέρεις.
Πού ειναι το ρημάδι το κουμπί να τα μηδενίσεις όλα;
"Α δε γίνεται, πρέπει να σημειώνετε τι έχετε, και να υπολογίζετε...Γιατί δεν παίρνετε το απεριοριστο;"
Οπου απεριόριστο= 50 γκίγκα.(νομίζω)
και 55 ευρώ.
Ρε μας δουλεύετε;
(συνεχίζεται)
Thursday, August 19, 2010
Δεν θέλω ΤΕΒΕ λέμε
Το σύστημα του ΤΕΒΕ δεν θα το καταλάβω ποτέ. Ενταξει αν εισαι έμπορας, εχεις υπαλλήλους και μπαινεις στο ταμείο εμπόρων. Τι γίνεται αμα είσαι ξυλογλύπτης και πουλάς τα έργα σου ένα κομμάτι κάθε τόσο;
Δεν τους ενδιαφέρει, πρέπει να πληρώνεις εισφορες οι οποίες με τα χρόνια αυξάνονται. οχι αντικειμενικά και ανάλογα με τα έσοδά σου αλλα βάσει δικών τους αναγκών. Εχεις δεν έχεις.
Και πες, οτι εισαι γυναίκα και για 4 μήνες θες να γεννήσεις, να θηλασεις, να σταματήσεις τελος πάντων όπως κάνουν οι φίλες σου που ειναι στο ΙΚΑ. Δεν μπορείς. Η σταματάς και ξαναματαπληρώνεις έναρξη, η τους πληρώνεις νταβατζιλικι.
"Μα καλοί μου άνθρωποι, αν με απαλλάξετε το 4μηνο εκείνο είναι σαν να παραδέχεστε οτι δικαιούμαι να γεννήσω,ειναι δυνατόν να γεννάω και να κόβω ξύλα για να σας πληρωνω γαμησιάτικα; 'Ηδη πληρώνω τα δικά μου σε 9 μήνες!"
Και που πας στον συνήγορο του πολίτη, τι σου λένε;
Με μια ξερή επιστολή οτι "δεν γίνεται τίποτα".
Γιατί;
Γιατί να μην γίνεται τίποτα; Με βάζεις θέλω δεν θέλω σε ένα ταμείο που μου ζητά να πληρώνω μια περίθαλψη η οποία δεν συμπεριλαμβάνει οδοντίατρο, ούτε ομοιοπαθητικά. Τα οποια έχουν κερδίσει εδαφος σε πολλούς γιατρούς πλέον.
Γιατί;
Γιατί μου παιρνεις λεφτά με το έτσι θέλω; Τουλάχιστον μην με κοροιδεύεις οτι το κάνεις για μένα, για την υγεία μου και το καλό μου. Χέστηκες για μενα. Σαν Φεουδάρχης περνας κάθε μήνα και ζητάς τα 3/4 της σοδειάς μου, και εγώ το πώς θα ζήσω είναι αλλουνου παπά ευαγγέλιο.
Γιατί ο μεταφραστής να είναι στο ΤΕΒΕ; Ο συγγραφέας, ο ξυλογλύπτης, ο καλλιτέχνης τελος παντων που ζει λιτά και πουλάει σποραδικά;
Πληρώνει ΦΠΑ και φόρο, δεν φτάνει;
Ποση αιμορραγία θα αντέξει η τσέπη του πριν "κλατάρει" τελείως;
Το ΤΕΒΕ ειναι ο μύλος που όλα τα αλέθει. Οπου δεν υπάρχει εργοδότης, μπαίνει ο χαλκάς. Εχεις μια ιδέα; Θα σε στραγγίξουν εφοριακά και ασφαλιστικά έτσι ώστε η ιδέα σου να φέρνει χρήματα στους απο πάνω και εσύ να ζεις φτωχά. Δεσμευμένος.
Ποια ανάπτυξη της οικονομίας και ποια πρωτοβουλία να δείξει ο οποιοσδήποτε, οταν μια ιδέα για να υλοποιηθεί, ένα ταλέντο για να μεταφραστει σε επιβίωση γίνεται θρύψαλλα κάτω από το αλεστήρι;
Ολοι ίδιοι, όλοι να δίνουμε, όχι για το καλό μας, αλλα για να μην τεντώσει πολύ το λουρί μας και ξεμακρύνουμε από το έδαφος.
Δεν θέλω ΤΕΒΕ.
ΙΚΑ δεν θέλουν οι εργοδότες.
Γιατί δεν ζητά το κράτος να διαλέγει ο καθένας την ασφάλισή του (να ειναι και ιδιωτική) και να ειναι υποχρεωτική;
Γιατί δεν βάζει μετά φόρο στις ασφαλιστικές;
Γιατί να παίρνεις έναν λάο που έμεινε στην ιστορία για την τέχνη, τον πολιτισμό και την φιλοσοφία του και τον εκμηδενίζεις, τον ακυρώνεις και δεν του δίνεις τα εφόδια να αναπτύξει τα ίδια χαρίσματα, μέσα από το επάγγελμά του;
Δεν θέλω ΤΕΒΕ, λέμε.
Δεν με φροντίζει.
Δεν μου παρέχει "ασφάλεια".
Δεν τους ενδιαφέρει, πρέπει να πληρώνεις εισφορες οι οποίες με τα χρόνια αυξάνονται. οχι αντικειμενικά και ανάλογα με τα έσοδά σου αλλα βάσει δικών τους αναγκών. Εχεις δεν έχεις.
Και πες, οτι εισαι γυναίκα και για 4 μήνες θες να γεννήσεις, να θηλασεις, να σταματήσεις τελος πάντων όπως κάνουν οι φίλες σου που ειναι στο ΙΚΑ. Δεν μπορείς. Η σταματάς και ξαναματαπληρώνεις έναρξη, η τους πληρώνεις νταβατζιλικι.
"Μα καλοί μου άνθρωποι, αν με απαλλάξετε το 4μηνο εκείνο είναι σαν να παραδέχεστε οτι δικαιούμαι να γεννήσω,ειναι δυνατόν να γεννάω και να κόβω ξύλα για να σας πληρωνω γαμησιάτικα; 'Ηδη πληρώνω τα δικά μου σε 9 μήνες!"
Και που πας στον συνήγορο του πολίτη, τι σου λένε;
Με μια ξερή επιστολή οτι "δεν γίνεται τίποτα".
Γιατί;
Γιατί να μην γίνεται τίποτα; Με βάζεις θέλω δεν θέλω σε ένα ταμείο που μου ζητά να πληρώνω μια περίθαλψη η οποία δεν συμπεριλαμβάνει οδοντίατρο, ούτε ομοιοπαθητικά. Τα οποια έχουν κερδίσει εδαφος σε πολλούς γιατρούς πλέον.
Γιατί;
Γιατί μου παιρνεις λεφτά με το έτσι θέλω; Τουλάχιστον μην με κοροιδεύεις οτι το κάνεις για μένα, για την υγεία μου και το καλό μου. Χέστηκες για μενα. Σαν Φεουδάρχης περνας κάθε μήνα και ζητάς τα 3/4 της σοδειάς μου, και εγώ το πώς θα ζήσω είναι αλλουνου παπά ευαγγέλιο.
Γιατί ο μεταφραστής να είναι στο ΤΕΒΕ; Ο συγγραφέας, ο ξυλογλύπτης, ο καλλιτέχνης τελος παντων που ζει λιτά και πουλάει σποραδικά;
Πληρώνει ΦΠΑ και φόρο, δεν φτάνει;
Ποση αιμορραγία θα αντέξει η τσέπη του πριν "κλατάρει" τελείως;
Το ΤΕΒΕ ειναι ο μύλος που όλα τα αλέθει. Οπου δεν υπάρχει εργοδότης, μπαίνει ο χαλκάς. Εχεις μια ιδέα; Θα σε στραγγίξουν εφοριακά και ασφαλιστικά έτσι ώστε η ιδέα σου να φέρνει χρήματα στους απο πάνω και εσύ να ζεις φτωχά. Δεσμευμένος.
Ποια ανάπτυξη της οικονομίας και ποια πρωτοβουλία να δείξει ο οποιοσδήποτε, οταν μια ιδέα για να υλοποιηθεί, ένα ταλέντο για να μεταφραστει σε επιβίωση γίνεται θρύψαλλα κάτω από το αλεστήρι;
Ολοι ίδιοι, όλοι να δίνουμε, όχι για το καλό μας, αλλα για να μην τεντώσει πολύ το λουρί μας και ξεμακρύνουμε από το έδαφος.
Δεν θέλω ΤΕΒΕ.
ΙΚΑ δεν θέλουν οι εργοδότες.
Γιατί δεν ζητά το κράτος να διαλέγει ο καθένας την ασφάλισή του (να ειναι και ιδιωτική) και να ειναι υποχρεωτική;
Γιατί δεν βάζει μετά φόρο στις ασφαλιστικές;
Γιατί να παίρνεις έναν λάο που έμεινε στην ιστορία για την τέχνη, τον πολιτισμό και την φιλοσοφία του και τον εκμηδενίζεις, τον ακυρώνεις και δεν του δίνεις τα εφόδια να αναπτύξει τα ίδια χαρίσματα, μέσα από το επάγγελμά του;
Δεν θέλω ΤΕΒΕ, λέμε.
Δεν με φροντίζει.
Δεν μου παρέχει "ασφάλεια".
Subscribe to:
Posts (Atom)